Słodki sukces....

Mój powrót do szydełka nie był taki sobie przypadkowy, miałam plan - bardzo chciałam sobie zrobić tylko serwetę na duży jadalny stół. No to zaczęłam od drobiazgów, które już tu pokazywałam: zazdrostki, serwetek małych, potem przyszedł czas na prostokątną serwetę, która wyszła za mała na mój stół i okrągłej serwetki która w ogóle była jak pięść do nosa przy moim stole.

Aż wreszcie, metodą intensywnej dedukcji, doszłam, że odpowiedni wymiar osiągnę z robiąc serwetę z kawałków. I tak powstał patchworkowy bieżnik/serweta, którego schemat znalazłam z gazetce i od razu byłam pewna, że idealnie do mnie pasuje. 

 

 

Dziergałam te kawałki, dziergałam i biegałam tylko do pasmanterii po kolejne motki kordonka. Zaniedbałam trochę pisanki i inne wytworki, ale jestem pewna, że warto było.....

I jest. 1500 m kordonka i 180 x 80 cm ... ufff....

 Nie lubię krochmalonych i sztywnych serwet, więc krawędzie może nie trzymają idealnej linii, ale  wystarczy je lekko podciągnąć i jest OK.

 Więc duma mnie rozpiera. A propos dumy z własnych osiągnięć polecam Wam serdecznie marcowy numer "Zwierciadła". Tematem miesiąca jest sukces toksyczny i słodki. W tym naszym zabieganym świecie warto dowiedzieć się za czym i po co biegniemy i dlaczego nie zawsze przynosi nam to oczekiwaną radość. Niestety i w moim życiu zbyt wiele jest toksyczności a za mało "słodkiego, miłego życia".... (a nawet zwykłego, mojego życia).

Może to dzięki tej serwecie i innym moim "dziełom", i po części też dzięki pisaniu na blogu, który właściwie miał tylko pokazywać moje prace a często pozwala mi uporządkować myśli, powoli wracać będę do mojego zwykłego życia...

 

Pozdrawiam was cieplutko.