Motto na dziś


Po­wiedz mi, a za­pomnę. Po­każ mi, a za­pamiętam. Pozwól mi zro­bić, a zrozumiem.
Konfucjusz

czwartek, 21 marca 2013

Szopingowe zdobycze do pary z odrobiną historii

Inspiracja to potęga.... 
Banał. 
A ja powiedziałabym raczej: zazdrość to potęga. 

Wszystko zaczęło się od tego, że chciałam coś zmienić, w domu, sobie...Chciałam robić coś innego, własnego....Jakoś sam z siebie powstał blog...Ale to wędrówka po Waszych blogach, piękne wnętrza, klimaty, drobiazgi i ozdoby wszelakie inspirowały i inspirują mnie ogromnie. I szukałam, zbierałam, robiłam to i owo. Przybyło własnoręcznie zrobionych serwetek, obrazków, świeczników i ozdóbek bez szczególnego przeznaczenia. Trochę chaotycznie, zależy co mi  łapki wpadło i nadawało się do przeróbki i prób twórczych. 

Ale miało być o zazdrości ......do rzeczy więc. W niedzielę byliśmy u kuzynki mojego M. - kupili dom z lat 50-60-tych, zrobili remont  i ta tam - od niedzieli jestem chora. Chora z zazdrości. Więcej, szlag mnie trafia. Trafia mnie, że ja tak nie potrafię. Kuzynka od zawsze była znana, że potrafi, że wie co z czym i jak żeby było ciekawie, przytulnie... ale to wnętrze po prostu mnie zauroczyło. Biele i szarości, przestrzeń, wiklina  przeplata się ze szkłem, stare z nowoczesnym, no i idealnie wykorzystany rozkład domu  - podziały przestrzeni podkreślone różnicami poziomów, tu ścianka, tam schodek, korytarzyk, zaułek, pełno okien, światła. ... Mogę tak długo się zachwycać. Przytulny taras z pobielono-poszarzonymi drewnianymi słupami, maleńki ogród, cisza, ptaki. I to wszystko prawie w  centrum miasta.   
No więc napędzana zazdrością uznałam, że też chcę. Wiem - zazdrość, uczucie należące raczej do tych słabych, ale co poradzę, pognałam do galeryjek, kwiaciarni, szopingować na całego.... żeby mojego głoda zazdrościowego jakoś uciszyć. I to zaraz, natychmiast!

W moim mieście, przygniatanym recesją i bezrobociem  niestety szału z wyborem nie ma. Mało wędruję po sklepach - z przyczyn jak wyżej, dlatego nie mogę się pozbierać i wyjść z szoku ile sklepów, kafejek, firm obwiesiło się szyldami: sprzedam, wynajmę, zamknięte, wyprzedaż - likwidacja. Tylko w chińskich centrach handlowych i Biedronkach pełno ludzi. I znów serce mi się ścisnęło, bo moje miasto to była hanzeatycka duma, perełka Prus Wschodnich, kiedy mieszczanami w Elblągu byli głównie Niemcy (niewielu wie, że w Elblagu mieszkali dziadkowie i matka Angeli Merkel), trochę Żydów.. (dla zainteresowanych trochę historii i pięknych zdjęć tutaj).  Jak ich przegnano, od lat 50-tych miasto umiera. Bez korzeni  żyć się nie da.... a nikt nie ma pomysłu jak tę perełkę na nowo oprawić, żeby cieszyła i dawała ludziom dom.... odeszłam od tematu, (smark... smark....zawsze się wzruszam jak oglądam stare zdjęcia), ale już wracam czym prędzej, żeby Was na śmierć nie zanudzić, bo przecież jednak wygrzebałam coś wartego pokazania w mojej niezawodnej galerii na Starym Mieście ...

  Najbardziej dumna jestem z ceramicznych paterki i wazonu lub osłonki na doniczkę (w zależności o potrzeb i nastroju), które natychmiast znalazły miejsce na jadalnianym stole.




Idealnie wpasował się też biały kosz dla mojej zamii, której doniczka  wyrosła już ze zbyt małej osłonki. A przy okazji z kąta wygrzebałam lampion i ustawiłam w bardziej odpowiednim dla niego miejscu.


Głód ledwo, ledwo nakarmiony...  Jeszcze muszę odmalować na biało wiklinową skrzynię, bo nie wie nikt co mi kiedyś strzeliło, że wysmarowałam ją na "jagodowy ogród".

Kominek czeka na odnowienie...Kolor ścian w sypialni aż się prosi o zmianę.....(po cichu zdradzę, marzą mi się szarości i przygaszone wrzosy, i może trochę bladziuchnego różu).....

Chociaż, jak tylko pomyślę o bałaganie jaki przy tym powstanie..... to zdaje mi się, że temperatura ciała spada, obłęd w oku zanika - chyba zdrowieję! A nie, nie ....  nie ma powodu do niepokoju ....... to tylko chwilowa poprawa  :-)


Pozdrawiam Was ciepło w pierwszy dzień wiosny  i mam nadzieję, że niedługo aura dogoni kalendarz. Czego Wam i sobie życzę.

Dodano: godz. 15:16:  Korzystając z pierwszego dnia wiosny  i zmobilizowana przez wyczyny koleżanek blogerek, dokonałam zmiany wystroju bloga na bardziej radosny. Mam nadzieję, że Wam się spodoba.

7 komentarzy:

  1. Oj każdy ma swojego mola......Ja póki co, to marzę o większej przestrzeni i sypialni, a czy będzie ze smakiem, czy nie to sprawa drugorzędna:). A jak masz dom, to jak się zaprzesz, to w końcu dopieścisz! Nabytki świetne.
    Poza tym, w znanym mi rejonie mieszkasz, moi dziadkowie po wojnie osiedlili się w Pasłęku:) i cały czas bliskie sercu są mi te tereny.
    Pozdrawiam serdecznie i życzę pełnej satysfakcji, wiosennej pracy przy przemianach:). Buziaki!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Znając Twoje prace Twoja sypialnia na pewno będzie klimatyczna... a gdybyś była w pobliżu - zapraszam serdecznie!

      Usuń
  2. Twórz, pracuj i pokazuj co tworzysz - z przyjemnościa będę oglądać :) .
    Pozdrawiam i zapraszam Marta.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moje robótki to w większości wciąż próbki i wprawki, ale co tam.... najważniejsza jest przyjemność z ich tworzenia, zamykam oczy i klikam "opublikuj" :-)

      Usuń
  3. wszędzie można wygrzebać jakieś piękne przedmioty, nawet we własnej szafie, strychu lub piwnicy :) Grunt to wiedzieć co z nimi zrobić :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Czytam i czytam i zastanawiam się gdzie ja byłam że tyle postów zgubiłam nie mam czasu, gonię w piętkę a potem nadrabiam tak jak widać na załączonym obrazku. Iwona każdy m takie tęsknoty, ty piszesz o Elblągu, ja mieszkam 20 km od Warszawy a obrazki mam niczym z Twojego miasta puste lokale świecą tabliczkami do wynajęcia, zablokowane inwestycje, nie mam utwardzonej drogi a wkoło pełno bezrobotnych, młodsi jeszcze sobie radzą ale dla tych ok. 50 jakby się świat skończył ani żyć ani umierać.Pamiętaj marzenia trzymają nas przy życiu niech Ci się spełnią więc przynajmniej w części. :))
    Buziaki chyba się zaczęłam wymądrzać a to już źle!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Podobnych kryzysów już trochę przeżyliśmy, dla mnie najtrudniejszy był rok 2002, jednak historia trochę się zaciera, a najbardziej boli nas to co widzimy teraz... Z pewnością gospodarka znów ruszy i będzie lepiej, ale długa zima + ogólny kryzys + codzienne problemy = pesymizm. A mój blog jest trochę lustrem, staram się by był prawdziwy, to i odbijają się nim nie tylko te dobre emocje. Trzeba tylko pamiętać, że fortuna kołem.... no i marzyć, marzyć...Dobrze, że blogowe życie pozwala też oderwać się trochę od codzienności, zajrzeć w kolorowe światy innych. W związku z tym obiecuję, że u mnie też będzie już bardziej optymistycznie :-)) Uściski!

      Usuń